دلنوشته خانم زهرا کیانی انبوهی برترین دلنوشته ( نامه ) به یک شهید انبوهی

دلنوشته ( نامه ) زهرا کیانی انبوهی فرزند شهید براتعلی کیانی انبوهی برترین

دلنوشته اولین دوره یادواره شهدای انبوه شد .

          ای پادشـه خوبـان داد از غـم تنـهایی   

       دل بی تو  به جـان آمد وقت است که بازآیی

سلام خدا بر حضرت بقیه ا... ،سلام خدا بر امام شهیدان ، سلام خدا بر کشته­ شدگان

راه حق

سلام به پدر عزیزم، خوب می­دانی این چندمین نامه­ای است که برایت می­نویسم گاهی

نامه­ هایم بعض داشته گاهی از سر دلتنگی، گاه از سختی دنیا، گاه گله از مظلومیت

دینم، گاه گله از تنهایی سرزمینم، گاه از بغض­های پدر بزرگ و مادربزرگم، گاه از

اشک­های شبانه مادرم، گاه از آه دل مادر بزرگم از ندیدن دامادیه دائی شهیدم ،گاه از

حسرت خواهرم و دخترانش از دلتنگیه ندیدنت، گاه از کم لطفیه آدم­های دور و برم، اما

این بار می­خواهم از تمامیه این­ها برایت بگویم زیرا این نامه با نامه­های قبلی فرق

می کند، این بار تنها خودم نامه­ام را نمی­خوانم این بار نامه­ام را همه مردم سرزمین­ ام

به خصوص، مردم با صفای روستای انبوه می­خوانند روستای زادگاهت، همه مردم

روستا دلتنگ دیدن تک تک شهیدانشان هستند،در میان هیاهوی زمانه و دل مشغولی

­های دنیا و فرو رفتن در امورات دنیا، عده­ای از دوستان و دوستارانتان از چند ماه پیش

به دنبال تدارک یادبودی برایتان بودند من اسمش را گذاشته­ام جشن،جشن 19

ستاره ، 19 دلاور، 19 نور، 19 انسان واقعی، 19 سرباز حسین، 19 سرباز وطن از

روستای انبوه، جشن بزرگی برای یادآوری به خودمان که فراموش نکنیم که چه

ستاره­هایی از این روستا در اسمان وسیع ایران زمین درخشیدند، خوش به حال

دوستانت که در این جمع تعدادشان کم نیست خوش به حال آنان که تو را از نزدیک

دیده ­اند و افسوس که من هیچ­وقت روی ماهت را ندیده­ام، می­گویند دختران همیشه

پدرانشان را خیلی دوست دارند راست می­گویند فقط خدا می­داند که هر لحظه دلتنگم

از ندیدنت اما این دلتنگی شیرین است این دلتنگی پر از غرور است، پر از افتخار

است، پر از بزرگیست،که البته این افتخار و این شیرینی و این بزرگی نصیب هر

کسی نمی­شود، وقتی همه خانواده­های شهدا به خصوص همه خانواده­های شهدای

روستای انبوه را می­بینم چه واضح و روشن است افتخار همه آنها به شهادت

عزیزانشان افتخاری به وسعت و عظمت همه خاک ایران زمین. اینان خون عزیزانشان

را برای آزادی و حفظ دین و سرزمین هدیه دادند بدون هیچ اجبار، منت و یا گله­ایی.

چقدر بزرگوار و قابل احترامند، نمی­دانم الان هم می توانیم مثل آن بزرگوار باشیم که

برای حفظ این دین و سرزمین خون و جان فرزندانمان را هدیه دهیم!

اگر امروز روستایمان بزرگتر شده خانه­های روستامان بیشتر شده اگر امروز

باغ­ هایمان همچنان سبز است خانه­هامان همچنان گرم است سرزمین­مان همچنان

ایران است خلیج ­مان همیشه فارس است، قطعاً نتیجه رشادت و از خود گذشتگی

شما شهیدان است می­دانم گاهی دل مردمان می­گیرد، می­دانم گاهی از ناملایملات

زمانه خسته می­ شویم گاه از بعضی تبعیض­ها دلگیر می­شویم، ولی وقتی به یاد

زحمات رسول خدا می­افتیم وقتی یاد درد و دل شیر خدا با چاه می­افتیم وقتی یاد ایمان

و حق طلبی فاطمه می­افتیم وقتی یاد تنهاترین سردار امام حسن می­افتیم وقتی

به یاد خون بلند شده علی اصغر حسین به آسمان می­افتیم وقتی یاد صلابت،

قدرت و درایت زینب کبری می­افتیم و یاد تمام سختیهایی که انبیاء و اولیاء خدا کشیدن

تا مسیر انسانیت و سعادت را به ما نشان دهند می­افتیم دلمان پر از ایمان و امید

می­شود قوت قلب پیدا می­کنیم، پدر عزیزم می­دانم ادامه دادن راه شما کم از شهادت

نیست ولی سخت است سخت است در این زمانه هفت رنگ، نیکی­هایت نشود هفتاد

رنگ، می­دانم در این زمانه پر زرق و برق کسب روزی حلال سخت است، گفتن حرف

راست بهایش سنگین است هم رنگ بعضی جماعت­ها نشدن هزینه­اش بالاست ولی

می­دانم بهایش هرچه باشد در مقابل رضای خدای بزرگ بسیار اندک است و آن­گاه که

رضای خداوند در میان باشد وجود هزاران مانع از کوه هم که باشد کوچک و حقیر

است و همه ما خوب می­دانیم بندگی خدا و انسانیت، یعنی ادامه دادن راه شما و راه

تمامیه انبیاء خدا.

                                                                                                      امین یارب العالمین